دوراهی

یکی از دو راهی هایی که احتمالا لااقل یکبار جلومونو گرفته اینه که باید فراموشش کنیم یا اینکه باید نبودنش را قبول کنیم ... و شاید سخت تر از هرکدام از این راه ها , انتخاب یکی از این گزینه هاست. شاید در نگاه اول پاک کردن راه آسانتر و سریع تری به نظر میرسه و اکثر آدمایی که من باهاشون برخورد داشتم همین راه را پیش میگیرن ولی من معتقدم اثر انگشت ما از قلب هایی که یک روز آن ها را لمس کردیم پاک شدنی نیست و هر چقدر دقیق پاک شده باشند تمام خاطرات ولی یک روز , یکجایی این خروار خاطرات پاک شده راه فراری برایمان نخواهند گذاشت ...

مخاطب خاص

پست های عاشقانه ات را روزی ۷۰ بار خوانده ام .. لطبف , زیبا , نغز و دلنشین. خوش به حالش , مخاطب خاص "تو"یی شده که "مخاطب خاص " تمام عاشقانه هایی

اعتبار

گاهی وقت ها ما آدم ها یه حرف هایی میزنیم نه خیلی واقعی یا اغراق هایی می کنیم که برای اثبات گفته هامون به تایید دیگران یا لااقل سکوتشون نیاز داریم و بدیهیه که مخالفتشون عرصه رو بر ما تنگ میکنه و کافیه احساس کنیم اعتبار صحبت هامون داره بین میره … اونوقت مجبوریم برای ثابت کردن ادعای خودمون گاهی پا روی حلقوم حق بذاریم و برای اثبات حرفمون اعتبار یکی دیگه رو به باد بسپاریم

اینطور وقت ها خوبه یه راهی هم برای نفس کسیدن حق بذاریم ..

نگاه تو

لباس گرم لباس گرم لباس گرم لباس گرم لباس گرم لباس گرم لباس گرم لباس گرم لباس گرم لباس گرم لباس گرم لباس گرم لباس گرم لباس گرم لباس گرم ...
هرچقدر هم که لباس روی هم میپوشم سردی نگاهت رو جبران نمیکند ..

محرم

فرقی نمیکنه جوان باشی یا پیر , زن باشی یا مرد ..
توی عزاداری های محرم برای همه جا هست .. از طفل شش ماهه تا پیرمرد محاسن سفید.
ای کاش قدردانش باشیم..

درس اول

به نام خدا

درس های مهمی هست که باید تو زندگی یاد گرفت ..

درس اول : همیشه خواستن توانستن نیست. نمیدونم این ضرب المثل رو کی به اشتباه اینهمه رواج داده اما ازش دلخورم و بعید نیس یه روزی جلوشو بگیرم و ازش بپرسم چرا همچین دروغ بزرگی رو بین مردم رواج داده ..

گاهی وقت ها خواستن چیزی که قدرتی بر آن نداریم تنها ما رو دلزده و خسته میکنه اما باید دونست اگر خواسته رو از جای درست بخوای حتی اگر به خود اون چیزی که میخوای نرسی ولی حتما به  بهترش میرسی.

"..و ایاک نستعین "

از نو

من هربار که وبلاگ بقیه رو میخوتم هوای وبلاگ نویسی به سرم میزنه و بدجوری فیل ام یاد اینجا رو میکنه. ولی همش یه ترسی هست که نکنه وبلاگ خوبی نشه .. نمیدونم چرا!! شاید من یکمی زیاد وسواس به خرج میدم یا زیادی کمال گرام ولی دوست دارم هرکاری که میکنم خوب از آب دربیاد اما تو وبلاگ بیشتر آبکی درمیاد :) 

حالا ولی هرجوری شده بخاطر لذتشم که شده خودمو راضی کردم بنویسم باز 

خداکنه خیلی بد از آب در نیاد فقط ..