باید اعتراف کنم هروقت با خودم فکر میکنم , به این نتیجه میرسم که من شاید هیچ وقت جزو برترین ها ی حالا نمیدونم هرچی نشم. اما در عین حال لااقلش از خودم توقع دارم که در مقایسه با بعضی ها برتر بشم . راه حلش خیلی ساده اس , کافیه رقبا رو خیلی دست پایین انتخاب کنی تا در مقایسه با هرکدومشون لقب برتر رو تصاحب کنی, شاید تا مدتی دلخوشی نسبی بدست بیاد اما کافیه یه جایی یه نوشته ای از گذشته خودت پیدا کنی و بعد با این واقعیت تلخ مواجه شی که دیگه از گذشته ی خودت برتر نیسی!!
داشتن رقبای خیلی دست بالا شاید باعث سرخوردگی بشه اما لااقل باعث عقب افتادگی و جاماندگی نمیشه.
فکر کنم بیشتر حاضرم برتر نباشم تا اینکه بین کسایی باشم که از خودم عقب ترن..
